[ Pobierz całość w formacie PDF ]
sześćdziesiąt lat jest już zbyt stary, by uprawiać seks. A jednak wciąż awansowali w partyjnej
hierarchii ci, którzy jak choćby Kang Sheng umieli dostarczać Przewodniczącemu zastępy
chętnych, młodych kobiet. Kang Sheng zgromadził również dla Mao obszerny zbiór
pornograficznych publikacji. %7ładen kraj nie posiada bogatszej niż Chiny tradycji w dziedzinie
sztuki erotycznej, więc kolekcja Mao stała się z czasem najbogatsza na świecie. Podczas
rewolucji kulturalnej Sheng pustoszył muzea jak kraj długi i szeroki, wzbogacając zbiory
swego mocodawcy.
Seks, a zwłaszcza intymne życie bliznich stanowiły ulubiony temat konwersacji
Przewodniczącego. W 1954 roku Mao pokonał Gao Ganga, który zgromadził siły tak potężne,
że Stalin ochrzcił go królem Mandżurii . Oskarżony o antypartyjny spisek , Gang popełnił
samobójstwo. Mao nie interesował się jednak zbytnio politycznymi intrygami konkurenta.
Fascynowało go życie seksualne rywala. Mówiono, że Gao posiadł ponad sto kobiet.
Dwukrotnie odbył stosunek, nim się zabił zachwycał się Mao. Czy możecie wyobrazić
sobie podobną żądzę?
Ze wszystkich sił próbował dorównać Gangowi w ekscesach.
Znany był ze swej pływackiej pasji. Zwykł do podgrzewanego, krytego basenu w
Zakazanym Mieście zapraszać setki nagich dziewcząt, potem zaś dawać nurka między nie.
Z początku starał się być dyskretny. Jego osobisty sekretarz, Ye Zilong, rekrutował
odpowiednie kandydatki z Grup Pracy Kulturalnej, Centralnego Korpusu Garnizonowego
oraz z Biura Spraw Poufnych. Musiały być młode, niewykształcone i fanatycznie oddane
Przewodniczącemu. Pozostawały w mieszkaniu Ye, czekając aż Jiang mocno zaśnie. Potem
prowadzono je po cichu przez podwórze i pokój jadalny do sypialni Mao. Rankiem, nim Jiang
się obudziła, dziewczęta znikały równie niepostrzeżenie, jak się pojawiły.
Partnerki Przewodniczącego mogły liczyć na szczodrą nagrodę. Mao mógł sobie
pozwolić na taką wspaniałomyślność. Sprzedano miliony egzemplarzy jego Czerwonej
książeczki, co uczyniło go najbogatszym człowiekiem w Chinach. Wydanie Dzieł wybranych
przyniosło mu ponad trzy miliony juanów* czystego zysku.
Podczas partyjnych spotkań na najwyższym szczeblu w Wielkiej Hali Ludowej
przygotowywano specjalny, odosobniony pokój. Armia i partia dostarczały tam piękne
dziewczęta o nieskazitelnym, proletariackim pochodzeniu. Mówiono im, że zostały wybrane
na partnerki do tańca dla Wielkiego Przywódcy. W rzeczywistości miały trafić do jego łóżka.
A jednak wielu dostojników partyjnych uważało to za zaszczyt tak wielki, że proponowali
Mao własne córki i siostry.
Pani Mao dumna była ze swej prezencji i biegłości w sztuce miłosnej, więc wieści o
podbojach męża raniły ją głęboko. Uparcie uczęszczała na taneczne przyjęcia, gdzie Mao
szukał nowych partnerek. Zwolniła wszystkie ładniejsze pielęgniarki. Gdy osobisty lekarz
Mao zakwestionował jej działania, odrzekła: Doktorze, nie rozumie pan Przewodniczącego.
Jest on bardzo zagubiony w swym miłosnym życiu. Jego fizyczne przyjemności i aktywność
umysłowa są od siebie oddzielone, a przecież nie brakuje kobiet pragnących stać się jego
ofiarami. [& ] Muszą więc one (pielęgniarki) być uprzejme dla swego przywódcy, lecz
ostrożne w kontaktach z nim.
Jiang nie myliła się w podejrzeniach. Mao istotnie już od jakiegoś czasu miał romans z
jedną z pielęgniarek zatrudnionych w jego specjalnym pociągu. Dziewczyna ta podczas
podróży po kraju robiła wszystko, czego od niej zażądał. W Szanghaju Mao chętnie
pokazywał się z nią publicznie. Zabrał ją do ekskluzywnego klubu Jinjaing
zarezerwowanego dla najwyższych funkcjonariuszy partyjnych. Władze Szanghaju świadome
były zamiłowania wodza do kobiecego towarzystwa, podsuwały mu więc najlepsze w mieście
aktorki i śpiewaczki. Były one jednak z reguły zbyt wyrafinowane dla proletariusza, jakim w
głębi duszy pozostał Mao. Rajcy uczyli się szybko i wkrótce wyszukali kilka młodziutkich
tancerek, które o wiele bardziej odpowiadały gustom Przewodniczącego.
W tym czasie w okolicy przebywała Grupa Pracy Kulturalnej dwudziestej armii. Młode
dziewczęta z Grupy tłoczyły się wokół Mao, rywalizując zawzięcie o przywilej zatańczenia z
Przewodniczącym. On tańczył z nimi do drugiej nad ranem, a potem powracał do swej
salonki w objęcia pielęgniarki.
*
500 tysięcy funtów szterlingów
Podejrzenia Jiang wobec personelu medycznego potwierdziły się podczas przyjęcia z
okazji sześćdziesiątych piątych urodzin Mao, które odbyło się w Guangzhou*. Tej nocy pani
Mao nie mogła zasnąć. Zadzwoniła, by wezwać pielęgniarkę i zażądać środka nasennego.
Nikt się nie zjawił, Jiang wstała więc i poszła do służbówki. Pokój był pusty. Pełna podejrzeń,
zaczęła szturmować drzwi sypialni męża. Wewnątrz znalazła przerażoną pielęgniarkę. Doszło
do kłótni. Jiang oskarżyła Mao także o romans z pewną byłą służącą, którą ostatnio odwiedził.
Zachęcił ją, by wysłała do szkoły swoją córkę, i ofiarował trzy tysiące juanów na czesne. Pani
Mao przekonana więc była, że mąż sypiał także z córką owej kobiety.
Mao nie odpowiedział na zarzuty, lecz wyjechał natychmiast do Pekinu, pozostawiając
rozgoryczoną żonę w Guangzhou. Jiang zrozumiała, że może go utracić. Wraz z
przeprosinami wysłała mu cytat ze znanej chińskiej baśni ludowej zatytułowanej Małpa.
Opowiada ona o mnichu, który udał się do Indii w poszukiwaniu buddyjskich manuskryptów.
Pewna małpa rozgniewała go, więc uwięził ją w jaskini pod wodospadem. Moje ciało
przebywa w jaskini pod wodospadem rzekła doń małpa lecz moje serce podąży z tobą .
Mao przyjął przeprosiny. Zdał sobie sprawę, że historia o małpie miała dać mu do
zrozumienia, iż może teraz sypiać z kimkolwiek chce.
Podczas jednej z podróży do prowincji Shanxi pewien dyrektor szpitala nastręczył
[ Pobierz całość w formacie PDF ]